نوشتن فرصت خوبی است برای فکر کردن.
اخیرا تصمیم های فکری زیادی می گیرم. تصمیم هایی از جنس تغییر رویکرد زندگی. آخرین تصمیماتی که گرفته ام چنین است:
ذهنم فقط درگیر کار باشد و نه روابط
منطقی باشم و نه احساسی
مطیع باشم
دقیق و عمیق و متمرکز باشم
این تصمیم ها را بر اساس نقاط ضعفم می گیرم. فکر می کنم مشخص باشد که وقتی می نویسم «ذهنم فقط درگیر کار باشد» پس احتمالا درگیری ذهنی بزرگی دارم که می خواهم از آن رها شوم. یا وقتی می تصمیم می گیرم منطقی باشم و نه احساسی، مشخص است که از نظر احساسی بسیرا شکننده هستم. مطیع بودن، نشان دهنده این است که یا سرکش هستم یا خیرا سرکش شده ام. دقیق و عمیق و متمرکز هم طبیعتا نشان می دهد که کارهایم را بی دقت انجام می دهم و تمرکز ندارم.
احتمالا این موارد هم به هم متصل هستند. یعنی احساسی بودنم، ذهنم را درگیر احساسات می کند و مانع تمرکزم می شود.
